Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Eetstoornisachtigmasker?
Ze huilt al haar tranen zijn op.
kloppen hoor ze haar hard.
en schreeuwt; stop!
ze heeft een grote eelust.
haar lichaam is moe.
en wil alleen maar rust.
ze mag alleen maar vechten.
tenslotte is elk gekwetst gevoel.
wel te lijmen of te hechten
niet zonder masker over straat.
altijd boos en hard terwijl
het diep vanbinen niet meer gaat.
daar kan ze het niet meer aan.
tenslotte is door dat masker.
iedereen bij haar weggegaan.
eenzaam hopeloos verlaten.
heeft ze uiteindelijk.
dat masker achter zich gelaten
Reacties op dit gedicht
Am92 vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
arie
:
Zaterdag, november 07, 2009 16:34
Uiteindelijk heeft ze ingezien dat nog langer weglopen geen oplossingen biedt
Over dit gedicht
Auteur:
Am92
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op:
07 november 2009
Thema's:
[Eenzaamheid]