Onze liefde waard…
Ik schrijf van de tijden
van de tijden lang geleden
over de mensen, de mensen
hun duister verleden
de lijken aan de bomen
twee meisjes zonder dromen
en een oma met kleuren in haar tranen
ik schrijf van zinnen die uitgesproken
meer kwaad dan goed kunnen doen
kwetsende woorden
scherper dan mijn Bowie knife
dat pas geslepen is
en diepe wonden maakt
in deze zinloosheid
ik schrijf en schrijf en doe
gewoon mijn ding
over verloren uren vol gevaar
en zolang ik schrijf, ik schrijf
wordt het iets minder waar
lijkt het slechts een narigheid
vervlogen in de wind
maar nooit zal ik schrijven
over de wondermooie nachten
de aaneenschakelingen van verliefdheid
die zacht zijn weg vond naar jouw hart
nee, over de schoonheid van het samenzijn
schrijf ik niet, ik niet
ik schrijf over mijn drang naar alcohol
en andere pijnen, over de verslaving
die steeds maar weer op de loer ligt
en mij met frustraties rond de oren slaat
maar nooit meer zal ik schrijven, schrijven
over jouw diepe reine gedachten
en de ondersteuning
wanneer het weer eens moeilijk,
moeilijk met mij gaat…
esteban 30 November 2009