Als liefde het boze gaat minnen
Gooien kastelen boosaardig hun grachten in 't slot
Verzwelgen velden hun herder en kuddes
Verzuren kelders hun kazen en room
Verdroesen wijnen hun boeket
Vergranen korenvelden tot kaf
Verruïneren huizen tot vallende bouwsels
Trekken bruggen vertwijfeld hun oevers tesaam
Spuugt de melkweg de zon uit zijn stelsel
Verlaat de maan vol smarten haar baan
Verzanden rivieren in woeste aarde
Slaan bomen wanhopig hun takken ineen
Verorberen wegen de paden
Vertrekt de horizon naar de einder
Verdwijnt heel 't al in oneindigheid
Zingen zwanen hun laatste gezang
Sterft een rode roos in eindeloze schoonheid
En ik?, ik schuil in een traan
--------------
Het boze moet je niet minnen... Minnen is niet uit den boze