Hej kleine, hej uk, hej liefste
Ik weet niet hoe te beginnen..
Me kleine schat,
Ik heb je niet lang mogen kennen
In het begin wist ik niet eens dat jij
In mij bestond
Wie had dat gedacht, ik
Zwanger..
Tienermoeder wezen, had het zo graag willen zijn
Ook al was je niet gepland
Ik had je zeer graag gewild
Kan het nog altijd niet bevatten
Me 1e kind op me 17e
Die ene dag, die zal k niet kunnen vergeten
De dag dat ik een miskraam kreeg
Ik was nog maar net zwanger
Hooguit 11 weken,
Waarvan ik pas vanaf week 5 wist dat ik zwanger was
Je vader en ik me lieve schat waren toen net uit mekaar
Al kwamen we na enkele weekjes weer bij mekaar..
Maar toen was jij er al niet meer..
Ik wilde het hem al zo graag vertellen vanaf dag 1 dat ik het wist
Maar kon het niet, durfde het niet..
Pas toen we weer paar weekjes verder waren na de "hereniging"
Durfde ik het hem te vertellen..
Hij schrok.. dat was goed te zien.. ff erover gepraat..
Maar ik zag heel goed..
dat hij blij was dat je niet meer bestond, dat deed me zo zeer..
Heb het er later na nooit meer met hem over gehad,
Hij was je al vergeten.. maar ik niet
Tot op de dag van nu, heb ik er nog altijd zo'n moeite mee
De relatie met je vader is al langere tijd weg..
Tot mijn grote verdriet..
Weinig mensen weten van mijn miskraam..
Heb het er met geen,echt over gepraat..
Misschien dat ik het daarom niet kan laten rusten..
Ik mis je zozeer mijn kleine wonder..
Kon ik je maar in mijn armen sluiten..
En zeggen, alles komt goed..
***momenteel ben ik 19 binnenkort 20, hopelijk zal ik ooit een plekje voor me kleine wonder kunnen geven***