Je beloofde me dat als ik me alleen voelde,
Ik me alleen maar hoefde om te draaien.
Daar zou jij staan om me op te vangen.
En op het moment dat ik je nodig had,
Draaide ik me om, maar je was er niet.
Ik keerde de rug naar de rest van de wereld,
Alleen om jou lach even te kunnen zien.
Om kracht in jou ogen te kunnen vinden.
Maar je kwam je belofte niet na.
Ik was gestruikeld over de haat in dit leven.
En jij liet me gewoon vallen, en liep door.
En het ergste was, dat je doorliep samen met haar.
Na al die woorden die je zei,
blijkt dat woorden geen waarde meer hebben.