Ik lig in bed en wil nadenken wat ik met je wil,
maar al snel word het me te veel.
Hoe zou ik het nu kunnen weten als het me al te veel pijn doet om erover na te denken,
hoezo ben ik al mijn gedachtes aan jou aan het schenken.
De hulp die ik je bied bied ik je als vriend,
en blijkbaar vind jij dan dat ik jouw blik of woorden heb verdiend.
Maar door dat soort dingen slaan mijn gedachtes op hol,
en ik spreek soms in mijn hoofd uit ik hou van je en dan sla ik vol.
Er zijn er veel die zeggen dat jij op mij bent,
het word dan hoog tijd dat ik weet waar je mee bezig bent.
Momenteel ben je onbewust bezig met mij gek te maken, ja je moest eens weten,
en dan moet ik zeker straks alles vergeten.
Alsof dat zo makkelijk gaat,
in ieder geval blijf je zo lang mogelijk mijn maat.