Met mijn hart in je jou handen heb je het gesmeten naar de grond
Daar bleef ik achter bloedend met een open wond
Zo Kil alles om heen was plotseling zo stil
Geen vooruitzichten meer alleen een ziel die een vreselijke pijn in zich hield
Levend in een lichaam dat geforceerd ademen moest
En iedereen maar zeggen komt goed houd jezelf koest
Op een dag was mijn hart niet meer rein en ik kon niet meer geven
Ik was zo moe van steeds jou op mijn rug te nemen
Dieper ben ik gezonken bijna in tranen was ik verdronken
Zwakte nam mijn geest over tot de kracht van me ziel mijn rein weer kon troosten
De oude ik had ik gelaten en de nieuwe ik was ontwaken
Nieuw begin naar een liefde waar ik mezelf bemin