Alles zoals liefde verdwijnt uit me leven
Ik snap het niet kon ik nooit genoeg geven?
Waarom schelden ze mij uit is het niet genoeg
Om me te zien lijden en te verdwijnen
Moeten ze doorgaan? Ik ben toch al verdoemd
Me leven is niets waard en toch ik snap het niet
Ik ben verloren en toch blijven jullie strijden?
Waarom laten jullie me niet van deze wereld verdwijnen.
Waarom willen jullie me niet laten gaan ik ben toch niets waard
Ik weet voor mij is het voor nu en voor altijd te laat
Maar toch jullie zien iets in mij waarom ik doorga
Ik snap het niet maar Ik wil jullie niet teleurstellen
Maar op een dag ben ik bang dat mensen zullen bellen
Het is te laat hij is weg voor altijd verdwenen
Hij diegene die zich ik noemde, kom zo niet leven
Jullie gaan door maar ik kan zo niet leven
Is het gewoon niet beter als ik ben verdwenen
Gewoon weg voor altijd verlaten door de tijd
Maar nog steeds na dit gedicht
Zijn jullie niet gezwicht
Jullie zeggen nog steeds maar weer
Kom op je kan het kom op keer
Kom terug naar dit pad, je bent wat waard
We weten het leven dat is gewoon zwaar
Maar we geloven in jou en ik zeg nog steeds maar.
Maar aan het eind van de duistere momenten
Dat ik helder ben weet ik dat jullie het weten
Jullie als laatste waren daar, daarom ben ik dankbaar
En nog steeds weet ik jullie zijn daar
Alle leugens op de wereld om me heen
Weet ik het is echt waar
Jullie staan daar