Een krijtlijn van heuvels
dichtbij rug aan rug.
Lichte gordijnen trekken grenzen
voor het behang
de schemering is bang.
Luie druppels worden hard
en duizelen als kleine herinneringen.
De sneeuw leest haar dagen
voorbij onzichtbare banden
en wiegt zich
in een ondichtbare slaap.
De nacht wacht op haar adem,
luistert naar het groeien van de sterren.
| nana: | Zondag, januari 10, 2010 19:22 |
| prachtig | |
| Stip: | Zondag, januari 10, 2010 16:58 |
| moooi stipje |
|
| kerima ellouise: | Zondag, januari 10, 2010 14:49 |
| mooi mooi mooi ! liefs kerima ellouise |
|
| k.leurloos: | Zondag, januari 10, 2010 14:40 |
| Ik zou opteren voor "Lichte gordijnen trekken grenzen voor de ramen de schemering is bang" en "De nacht wacht op haar adem, luistert naar het parelen van de sterren" Meer prozaïsch. Heel graag gelezen. Grtz |
|
| fortuna: | Zondag, januari 10, 2010 14:36 |
| mooi beeld. Liefs |
|
| Aran.Luc: | Zondag, januari 10, 2010 13:47 |
| erg mooi geschreven, graag gelezen |
|
| Auteur: Edwin van Rossen | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||