mooie roos
laat je niet knakken
door de giftige afvalsappen
uit de blik die naar je kijkt
jouw bloei
kent nog een eindeloos respijt
in wiegen op de wind
het krijgen van een kind
gegroeid
door zon en licht
de plicht van dorens rond je stam
toen jij gedwongen afstand nam
hij moest bukken
om jouw roos te kunnen plukken
maar heeft tot bloedens toe
zijn hand geschramd
jij houdt stand
tegen zijn nukken
toont de wereld schoonheid
met je liefde en verstand
wil melker
20/01/2010
switi lobi: | Woensdag, januari 20, 2010 15:36 |
Geen schoonheid om zomeer weg te stelen.. prachtig Wil. Lieve groet, switi lobi |
|
Big Lady: | Woensdag, januari 20, 2010 14:35 |
mooi en sterk geschreven knuffels |
|
johandedichter: | Woensdag, januari 20, 2010 14:15 |
deze is super mooi de liefde omschreven met prachtige zinsspelingen gr johan |
|
ninodepino: | Woensdag, januari 20, 2010 12:34 |
hehe en hij had nog ross ook Hoe tragisch kan het leven zijn Wil... graag gelezen. grtjs, |
|
loes schaap: | Woensdag, januari 20, 2010 08:05 |
super geschreven weer! | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 20 januari 2010 | ||
Thema's: |