*Waarom ik je nog mis


De druk van alles,
de behoefte aan rust, steun
doet me denken aan jou

Waarom nou juist aan jou?
waarschijnlijk wegens de steun,
die je mij gaf,
op de moeilijkste momenten

de knuffel waarmee alles goed kwam,
de herinnering aan wat ik kan,
al heb gedaan, het duwtje in de rug

Daarom dus, is het moeilijk,
je te zien met een ander,
onder ogen te zien, dat het niet meer terugkomt

diegene die er altijd voor me was,
wanneer en hoe dan ook, gaf je,
mij wat ik nodig had op dat moment

Nu, niemand die het lijkt te schelen,
die het begrijpt, of zelfs ziet hoe ik me voel,
alles wordt me gewoon te veel

Rust is wat ik nodig heb,
die ik niet kan vinden en,
geen tijd voor lijk te hebben

Steun, een duwtje in de rug,
een teken van begrip IRL,
is wat ik nodig heb

Geen commentaar,
geen ‘je hebt geen gelijk’
gewoon een luisterend oor,
een steun in deze stressvolle tijden

Ik voel me alleen, denk terug
en het besef dat ik ben ‘vervangen’
doet pijn, als een mes in mijn rug

Want als je echt van iemand houdt,
heb je niet na een week gevoelens,
voor een ander, geef je nooit zo snel op!