Hoe zal ik ooit
de hoogste berg beklimmen,
en uitzien over een planeet,
stofje in het universum
die, als zij beeft op haar grondvesten,
verslagenen bijeenbreng
en beslist over leven en dood
kan ik ook maar één mensenkind
adem geven, één bloem laten bloeien
één boom groen doen zijn
al zoek ik steeds, zonder begrijpen
omdat ik niet bij machte ben ook
maar het kleinste te bevatten
van hemels blauw, van dartele wolken
langs de kustlijn, die spelen met
met mijn gedachten op de grond
waar zou ik liever zijn dan
in het land dat niet van mij is, en
schrijven in een taal die ik niet spreek
als ik sta in de oneindigheid
die mij zo lief geworden is
en stilgezet dit mag schrijven
loat hemel Joen wonderwaark priezen o Heer
ps 89:6 (bijbel in het Gronings)
-