Verpressiefdenken.
wanneer ik de verf in deze met mijn handen
aan de wereld zou laten zien, het doek niet langer wit
verwittig me van je antwoorden, gedachten
alleen dan kan ik de lagen in subtiliteit verharden
tot je adem de randen niet meer zal verbrokkelen
ik hou van je craquelé, iedere lijn is mij reeds bekend
opdat in het herkennen, werelden opengaan
en ik, wanneer ik mijn ogen sluit een toekomst zie
rooskleurig, tussen het zwart van mijn verworden handen
deze lijnen, kleuren slechts oorlog op mijn pad.