De psychopaat
Jij noemt het beminnen
Maar ik scheur van binnen
Ongelooflijke psychopaat die ik haat
Jij zegt dat je van me houdt
Maar mijn gevoel laat je koud
Ik wil dat je me verlaat psychopaat
Dat je vriendelijk lacht
Terwijl je mij hier verkracht
Doch mijn arm jou de psychopaat slaat
Zegt je dat ik je niet bemin
En volledig tegen mijn zin
Jou als psychopaat bij mij binnen laat
Dat jij je zo bevredigd
Mij als mens intens beledigd
Maakt jou een psychopaat met hiaat
Maar toch kijk je heel verschrikt
Als ik het mes goed heb gemikt
En het leven jou als psychopaat verlaat
Je lijkt even buitenzinnen
Maar nu ben ik aan ’t beminnen
En jij de psychopaat minder op straat
Maar het komt nooit meer goed
Want nu dorst ik naar bloed
En verword ik tot psychopaat van de haat.
Indy Toma
Dat dit voor de een fictie is, voor een ander realiteit kan zijn,
toont eens te meer aan in wat voor een bizarre
samenleving wij ons als mens bevinden.