Geld!
Geen gedicht maar een klaag brief.
Damm ik ben een keertje niet lief.
Ik kan ook niet lief zijn, in een wereld als deze.
Want dit bericht, moet je echt leze.
Waarom doen mensen zo tegen elkaar,
Vliegen ze dag in dag uit, elkaar in het haar.
Ik weet de rede waarom.
De rede waar het begon.
Ik zeg eerlijk, vechten hoort bij het leven.
Ook dat is in onze natuur aan ons gegeven.
Vechten om in leven te blijven.
Om ook eens eten te krijgen.
Want hier aan de top van de tafal van het monopoly bord.
Waar de bank, maandelijks wordt vol gestort.
Sparen wij, al het geld op.
Tot een keer de banken draaien op de kop.
Miljoenen worden vast gehouden.
Door de mensen die ook ik eerst vertrouwden.
Maar nu niet meer.
Door het zien van arme kinderen, ik zeg het je, dat doet zeer.
Dus heren/ dames, verdeel je geld.
Ik zeg je eerlijk, wordt zo'n held.
Wat heb je toch aan al dat poen.
Het laten voor wat het is, er niks mee doen?
Ga fietsen man, k wordt gek ervan.
Verdeel dat geld, en wordt de man.
Maak mensen blij,
die het harder nodig hebben dan jij.
Ik zeg niet, doe alles weg.
Maar verdeel het eerlijk, is wat ik zeg.
Wees is redelijk, en zie het in.
Miljoenen sparen, heeft geen zin.