Zandplaat
De zandplaat is eindeloos uitgestrekt.. niets dan zand
Het lijkt wel een aparte planeet; de zandplaneet
Je kunt duidelijk de ronding zien
De zon hoog strelend aan de hemel, brandend op mijn blote huid.
Een koel briesje vanaf zee, maar het houdbaar.
Die kant op ligt ergens de zee, helemaal teruggetrokken in moederschoot, eb.
De andere kant ligt het duin, laag maar hoog genoeg om het land te beschermen
Daar de eblijn, rustig kabbelend water dat op het strand klotst
Geribbelde patronen in het strand.
Daar de vloedlijn, vol restanten van menselijk bestaan
En ergens tussenin de natuur; schelpen, zeesterren, wier.
Het grote midden avontuur.
Daar ben je nergens en toch overal centraal.
En dáár; in de verte midden op de plaat een stipje aan de horizon;
Daar staat zij.
Tenger fragiel, een meisje
Uniek; van buiten rustig kalm bedaard ontspannen, zelfverzekerd, lang donker, maar brandend van binnen.
Erkenning, aanwezigheid, respect, verlangen..
Ik hol erheen, te gretig
Maar als ik steeds dichterbij kom ….. lijkt ze toch elders te gaan.
Zouden wij elkaar ooit ontmoeten ?