Altijd aan het jagen achter dromen na
van hoe je houd van muziek van mensen
laten lachen en genieten, van woonkamer
naar winkel, van lol tot gitaar leraar
naar levensgenieter in de volte van de zon
waar het net begon, daar stopt het alweer.
'We love music' opende haar deuren
en jij nam de achteruitgang.
En het is niet eerlijk hoe je altijd knokken moet
om te sterven voor het leven was begonnen,
hoe je me leerde dromen te volgen en dat
zij waarheid worden konden wanneer
je maar gelooft en gewoon blijft gaan,
dan drijft het uit naar morgen.
omdat je het leven veel te snel
geleefd moest hebben.
Maar het is nooit eerlijk bedoeld
en niet leven nog niet zo gevoeld als
knikkende knieƫn die niet meer
dragen kunnen over strakgespannen
lijf over bot, vel over been lach je
huilend toe van, waarheen?