Ankor
Ik hoor een klavecimbel
spelen
in elk gebroken beeld
-een sprankelglas
verwezen tijd
waarin de ruimte
rinkelt
als een felgekleurde
lichtbel.
Doorheen de zuilenrij
van antieke wensen
klinkt nog
een enkele versteende
lentelach
van vroege jubelfeesten
en in de verweerde schaduw
huist
een half verheven godenrust.
spelen
in elk gebroken beeld
-een sprankelglas
verwezen tijd
waarin de ruimte
rinkelt
als een felgekleurde
lichtbel.
Doorheen de zuilenrij
van antieke wensen
klinkt nog
een enkele versteende
lentelach
van vroege jubelfeesten
en in de verweerde schaduw
huist
een half verheven godenrust.
Reacties op dit gedicht
| Yellow: | Dinsdag, maart 09, 2010 08:16 |
| zeer mooi gedicht, rustgevende sfeer er rond gebouwd, ik weet niet of je dat zojuist echt meende onder mijn gedicht, maar in dat geval dank ik je ten zeerste voor dat mooie compliment, groetjes |
|
| switi lobi: | Maandag, maart 08, 2010 09:36 |
| Wat prachtig.. moet aan een eeuwenoud lied denken dat we met het koor zingen: "April is in my mistress face", ken je dat? Lieve groet, switi lobi |
|
| windwhisper: | Maandag, maart 08, 2010 08:53 |
| mooi en mystiek liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: willy peeters | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 08 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||