Ik kon niet helemaal omschrijven wat ik bedeoel.




Ma

In het ziekenhuis kon ik er voor je zijn
Toch deed het van binnen pijn
Die dubbele gevoelens wat moet ik er mee
Ik zeg ja mijn gevoel zegt nee

4 weken na de operatie mocht je weer naar huis
Met je gezondheid was het nog niet pluis
Na de drukke decembermaand was ik verward
Ik wilde vaker op bezoek komen volgens mijn hart

Toch is er iets wat mij tegenhoudt
Het voelt gewoon niet vertrouwt
Ik wil er voor je zijn
Maar het doet zo ontzettend veel pijn

Ik kan niet aanzien hoe jij nu leeft
Vind je dat je leven nog zin heeft?
Dat is een vraag die ik nooit zal durven stellen
Misschien ben ik te hard in mijn oordeel vellen

Gevoelens ze zijn er maar komen er niet uit
Ik blijf er mee lopen en verstop ze ver onder mijn huid
Ik wil helpen waar ik kan
Maar hoe moet dat dan?

Zul je ooit weer beter gaan eten?
Dat is iets wat alleen jij kan weten
Ik maak me zorgen maar kan het niet zeggen
Waarom niet is moeilijk uit te leggen

Ik wil bij je zijn maar kan het niet
Dat doet pijn, is dat iets wat jij ziet
De spanning tussen ons is soms om te snijden
Dat is waarom ik die bezoekjes wil vermijden

Ik wil weten hoe het met je gaat
Ik wil weten hoe je in het leven staat
Kun je de operatie en alles wel verwerken?
Kun je onze bezorgdheid merken?

Ik wil dit alles aan je vragen
Ja, je mag best klagen
Maar ik kan het niet tegen je zeggen
Ik kan mijn bezorgdheid niet aan je uitleggen

Ik ben bang dat je kwaad wordt op mij
Die gedachte maakt me niet blij
Ik wil er voor je zijn
Maar dat doet zo ontzettend veel pijn.