In de stilte van ’t ondragelijk lijden
werd amper nog een kreun gehoord.
De waarheid, weliswaar onder tafel geschoven,
gaf zelden nog een glimp bevrijding,
als had zij zich geschikt in haar lot.
Verzoenen met, was uitgesloten.
Zij lag immers niet in het midden,
zo kon de uitpuilende doofpot tonen.
Flarden, van in lied bezongen, hartenkreten
gaven aan waar het al om ging,
toen zielenroerselen onuitgesproken
en niet ontvankelijk werden verklaard.
De over gespannen geest die weigerde te breken,
koesterde zich in melodieën en geschriften,
als poëtische balsem, die zweepslagen verzachtten
Oorlam: | Maandag, maart 15, 2010 14:02 |
goed stuk! | |
switi lobi: | Maandag, maart 15, 2010 13:54 |
Eensluidend veel sterker zingen harten vol liefde een rijk gevoel naar buiten Liefs |
|
Auteur: honingbijtje | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 15 maart 2010 | ||
Thema's: |