het ene moment ben ik op van vreugde..
en andere moment stort ik in.
zou nu wel keihard willen huilen..
en zeggen hoeveel ik van je hou..
maar je bent niet van mij maar van haar.
ik ben je kwijt het word niks zeg je zelf.
ik ben verdrietig en gebroken...
hoe kan ik dit ooit lijmen..
ik kan niet eens huilen..
en al die niet honderd stukjes.....maar duizenden
zovaak is het gebroken geweest.
ik huil nu diep van binnen.
heb zovaak hehuild lijkt alsof mijn tranen op zijn.
ik kan inens niet meer huilen niet een traantje meer..
wie han mij nu helpen mijn hard dat doet z'n zeer.
ik wil met je praten maar je blijdschap niet verpesten
je bent te trots en te blij dat me met haar mag zijn.
en ik...? ik heb jullie nog gekoppelt ook...
ik hield teveel van je en wou dat je gelukkig was.
nu ben je gelukkig maar ik dacht niet aan mezelf.
nu al die vragen die ik heb..worden die ooit beantwoord?
dat zou vast ook de vraag blijven.
groetjes meisje met verdriet.