Zonder woorden, liet hij haar huilend voelen;
''In een mensenleven is er altijd één dag tekort,
in een overvolle wereld is liefde veel te klein
Elke dag er één teveel, eeuwig leeg
Zonder zijn vier letters, die meer zeggen dan
de climax in haar ongelezen boek.''
Terwijl hij speelt met haar gedachten
van morgen brengt hij haar elke dag
opnieuw een handvol tijd om de leegte
te vullen op de zijden van haar blad.
hij schrijft haar naar het einde van
dat boek ze nooit wou lezen.
Hij zal er nooit om liegen,
zonder klank geeft hij haar woorden
van dat laatste blad ze nooit zal zien.