Pijnlijk
Pijnlijk...
Verder met mijn leven..
nadat jij zei.."Ik wil het graag maar kan het niet"
Veel voor me voelend..
maar je kon me het niet geven..
Omdat zoals jij zei..het je bang maakte..
angstig je hart weer in andermans handen te geven.
Durfde je mij niet toe te laten..
het was vaak door jou dat ik in de war raakte.
Want probeerde ik naderhand iets nieuws op te bouwen..
dan kwam je ineens weer in beeld.
Dat je baalde dat je je niet meer kon geven,
want je had graag je gevoelens me me gedeeld.
Met die woorden bracht je me vaak aan het twijfelen,
zette me weer aan het denken.
Dan kwam je toch weer langs...
om me weer enigzins wat hoop te schenken.
Stilletjes hoopte ik op een doorbraak..
dat je ineens zou beseffen dat je van me hield.
Maar net zoals zo vaak...
hield ik mezelf voor de gek.
Proberen verder te gaan met mijn leven,
wetend dat jij het niet kan.
Lees ik plots...dat je blijkbaar wel in staat bent te voelen,
even voelt het alsof ik niet meer ademen kan..
Geprobeerd verder te leven...
maar je niet los kunnen laten.
Lees ik met tranen in mijn ogen je berichten naar haar...
alles gaat langs me heen,heb het niet eens in de gaten..
HIJ kon niet,HIJ wilde wel maar kon het niet zei HIJ..
voel me bedrogen...zonder iets met je te hebben.
De tranen rollen over mijn wangen...
er was altijd die stille hoop en dat verlangen...
En ineens valt alles weg...
er valt een gat in mijn leven.
Voel alles opnieuw,beleef het allemaal weer...
en kan je niet half vertellen...het doet echt ongelofelijk veel zeer!
Tazdevil
12-04-2010
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: TazDevil | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2010 | ||
| Thema's: | ||