Maar als morgen
niet ver weg meer is
en vandaag met de post
verdwenen is.
Waar ben ik zelf
dan toch gebleven
rondwalend
vergeten door -
ja wie dan ook.
Mijn ogen zoeken
naar iets, ondergedoken
in de uren van de tijd
als in een kolk
verdwenen.
Verlangen naar
een heldere hemel
van vertrouwen
vrezend de bui
van onzekerheid.
Mijn paraplu
van de toekomst
kwetsbaar en alleen
waar blijft
mijn regenboog.
22 april 2010