Ik zit weer met mezelf in de knoop,
weet gewoon niet meer wat ik wil en wat ik voel,
Heb mijn zorgen en twijfels aan jou uitgelegd,
zodat jij ook begrijpt wat ik bedoel.
Jij wist ook niet goed wat je ermee aan moest,
Het koste me dan ook een klote en onzekere nacht.
Even was ik bang dat mijn beslissing eerlijk te zijn,
alleen maar verdriet en twijfel had gebracht.
Maar gelukkig hebben we een goed gesprek gehad,
Ik kan jou situatie nu ook weer meer begrijpen en verdragen.
Een toekomst opbouwen dat lukt je gewoon nog niet,
nadat die 3 jaar geleden zomaar onder je vandaan is geslagen!
Natuurlijk is dat niet leuk te horen,
van iemand waar je zo veel om geeft.
En is het moeilijk om nu voor mezelf uit te zoeken,
wat ik nu eigenlijk wil, en wat prioriteiten heeft.
Moet ik met je breken voor ik teveel om je geef?
Moet ik opletten niet mijn tijd aan jou te verspillen,
Of moet ik gewoon van onze tijd samen genieten,
en verder niet teveel van jou verwachten en willen.
Mijn verstand zegt het eerste,
Mijn hart kiest natuurlijk voor jou,
Ik weet dat ik best wel wat voor jou beteken,
alleen nog lang niet zoveel als ik van jou hou!
Je wilt je ooit wel weer gaan binden,
dat geef je ook eerlijk toe,
maar die pijn van je weggeslagen toekomst door je scheiding,
die zorgt ervoor dat je nog steeds niet weet hoe!