Wat een dag vandaag,
het begon in mijn hoofd allemaal zonder geklaag.
In Duinrell was het leuk,
ook zonder jou kon ik dit keer genieten en lag ik in een deuk.
Maar de avond, wat had ik een pijn,
ik miste je en werd gek en dat vond ik echt niet fijn.
Toch denk ik wel dat ik dit niet zou hebben als ik niet verliefd op je zou zijn,
maar die gedachte deed me nog meer pijn.
Als ik je dat had moeten vertellen was dit het beste en enigste moment dat ik dat kon doen geweest,
en 1 ding kwetst me toch het meest.
Dat ik mijn laatste schooldag heb laten verknallen dankzij jou,
ik weet niet of ik je ooit zeg en kan zeggen hoeveel ik van je hou.
Ik heb zelfs er om moeten huilen je moest eens weten,
ookal zou het moeten ik zal je nooit helemaal meer vergeten.