Mijn wereld was simpel, afgesloten
Vrouwen, gevoelens, afgedaan
Dingen die me slechts pijn deden
Verbannen uit mijn daaglijks bestaan
Terug naar zee, woelige baren
Maakte hun naam nu meer dan waar
Waar ik geluk het minst verwachtte
Was opeens nu, jij dan daar
Mijn wereld een chaos, overdonderd
Heb jij me plotsklaps aangedaan
Hoe kan een 21 jarig meisje
Zo´n ommekeer geven aan mijn bestaan
Het schip, mijn veilige haven
Is door een storm aangedaan
Met de stroming meegenomen
Met het getijde af gegaan
Ik spreek van de vrouw, die van mijn dromen
Jij spreekt van een jongen, van je vriend
Maar het is niet zij, waarmee mijn hoofd vol is
En wat wij doen, is meer dan hij verdient
De zee, vormt soms als een tsunami
Toont weer eens zijn brute kracht
En sleept me mee in zijn sterke klauwen
Omdat ik het niet had verwacht
Nu een zee van elkaar gescheiden
Weet ik slechts dat ik je mis
Naar je aanraking verlangend
Hoe slecht dat zogenaamd ook is
Waar de zee ons doet belanden
Durf ik geen uitspraak van te doen
Maar vanuit de diepte van zijn klauwen
Stuur ik je al mijn liefs, en een zoen.