Jagen
Jagen
Alles lijkt zo snel te gaan
Ik kan er niet aan wennen
Vroeger bleef ik overal staan
Tegenwoordig moet ik rennen
Jagen om op tijd te komen
Haasten om op tijd te gaan
Waar is toch die tijd gebleven
Toen we nog in eenvoud leefden
Zonder stress er tegenaan
Tegenwoordig word je meegezogen
In die golf van onze tijd
Die jou zonder mededogen
Leegzuigt, in je leven snijdt
Tot opbrandt en behoeftig
Oud bent, niet meer mee kan gaan
Afgedankt wordt voor je diensten
Voor jou tien anderen voortaan
Daar zit je dan in een verpleeghuis
Eigenlijk ook daar teveel
Wachtend op die laatste dag
Tot je eindelijk rustig doodgaat.
Rustig doodgaan? Ja, dat mag!
Reacties op dit gedicht
| Yellow: | Dinsdag, augustus 03, 2010 14:26 |
| heen bedoelde ik, wat een wereld hé | |
| Yellow: | Dinsdag, augustus 03, 2010 14:13 |
| waar gaat het geen, miserie miserie miserie :( | |
| henk jans: | Dinsdag, augustus 03, 2010 13:29 |
| Poeh zeg, aan dat laatste denk ik nog maar liever niet. Maar mooi onder woorden gebracht groeten Henk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Henk Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 03 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||