dans
dans op het onbekend ritme van de muziek
op het onbewoond podium
een gevoel ontploft als dynamiet
het werkt voor mij als valium
iets wat ik niet gauw vergeten zal
ik beweeg zolang mijn leven er van af hangt
zoveel mogelijk mijn eigen expressie
woorden op papier gestand
niets vergeleken met het een professie
dit zijn mijn gevoelens niet meer
ik leef om te dansen
je eigen ding doen
misschien is het soms geflanst
soms ook met wat fatsoen
maar wat als de muziek eens stopt
maar wat als ik moet stoppen met dansen
en dan voel ik me gefopt
want dit waren verloren kansen
dat ene gevoel was maar voor even,
en wie weet nep
op het onbewoond podium
een gevoel ontploft als dynamiet
het werkt voor mij als valium
iets wat ik niet gauw vergeten zal
ik beweeg zolang mijn leven er van af hangt
zoveel mogelijk mijn eigen expressie
woorden op papier gestand
niets vergeleken met het een professie
dit zijn mijn gevoelens niet meer
ik leef om te dansen
je eigen ding doen
misschien is het soms geflanst
soms ook met wat fatsoen
maar wat als de muziek eens stopt
maar wat als ik moet stoppen met dansen
en dan voel ik me gefopt
want dit waren verloren kansen
dat ene gevoel was maar voor even,
en wie weet nep
Reacties op dit gedicht
| P.S. de Winter: | Vrijdag, augustus 06, 2010 12:50 |
| leest vlot, ok! | |
| Elkeee: | Vrijdag, augustus 06, 2010 12:42 |
| tis bere mooj (; | |
Over dit gedicht
| Auteur: Zebra Zonder Strepen. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||