Thiebe...
Als tante schrijf ik je dit gedicht
om te herinneren dat lieve kleine gezicht
Geboren
maar direct verloren...
Vrijdag had jou dag moeten zijn
had jou leven moeten beginnen
nu blijft er enkel over verdriet en pijn
omdat je de strijd niet hebt kunnen winnen
Als tante was ik teleurgesteld
verdrietig en kon ik men zus en je papa weinig troost geven
het werd mij verteld
waarom kon je niet blijven leven...
Geboren
zonder je te laten horen...
Geen gehuil, maar stilte daar
geen pampers te vervangen
stilte werden je ouders gewaar
toch hadden ze dat intense verlangen
Ze namen je in de armen en sloten je in hun hart
9 maanden lang meegedragen
met liefde vanaf te start
achter gebleven met zoveel trieste vragen...
Geboren
maar waarom ben je verloren...
Je hebt het niet gehaald
wat niet wil zeggen dat je niet bij ons kan blijven
al zoveel is er gebaald
vandaar dit trieste schrijven
Afscheid is vandaag genomen
van een wondermooi kind
achtergebleven in hart en dromen
stilletjes naar de hemel meegenomen door de wind...
Beste Thiebe, kleine neef van mij
triest zeg ik vaarwel
in men hartje blijf je me bij
en hopelijk zien we elkaar daarboven, heel, heel snel...
teruste, lieve kleine vriend