Op blote voeten liep ik
Die lang weg
Ik had geen zicht hoe lang
Deze weg precies zou zijn
Wat ik wel wist was dat
Niets ging zoals voorspelt
Mijn ik was ooit mijn held
Helaas heeft het me
Valse verwachtingen verteld

Op mijn weg kwam ik op vele plaatsen
Op veel plaatsen moest ik lange tijd blijven
Om me te bezeren waarvan ik leerden
En verder kon gaan zodat oude wonden
Niet zouden zweren
Opzoek in mijzelf naar dat, wat ik kon eren

Mijn rugzak werd steeds voller
Niet met zware bagage
Maar met kennis wat niets weegt
Misschien af toe een zwaar hoofd
Wat zijn eigen waarheid niet geloofd
En het ligt wat mijn weg verlicht, dooft

Altijd had ik op mezelf vertrouwd
Dacht altijd dat ik speciaal en anders was
Maar dat doet toch iedereen?
Daar lag ik dan aan de kant van de weg
Tot de zon eindelijk weer eens scheen
Waar moest ik nu heen?
Ik wou vooral niet terug
Kon zo ook niet vooruit
Moest ik links of rechts?
Als het niet weten mijn hart kwetst

Ik heb geleerd dat het niet uitmaakt
Welke weg je gaat
Want je eigen weg ga je sowieso
Misschien is dat niet de weg die jezelf wilt
Maar zolang je ademt ga je die wel
De weg die je verteld, het leven is geen hel

Natuurlijk kan het altijd beter
En vooral ook sneller
Jouw toekomstbeeld moet dan bijgesteld worden
Omdat nog steeds niet bereikt is wat je wou
Niet wetend hoelang het zou duren voordat
De tijd mij oppakken zou

Al die fouten die ik maakte
Lieten mij achter waar ik nu ben
Nu ik een beetje het gevoel heb
Te weten wie dat is
Voelt het verleden steeds minder zwaar
En kan ik steeds gemakkelijker verder
Ben niet bang meer, en
Verwacht niet altijd maar meer en meer
Mijn hart doet steeds minder zeer
Waardoor de rust komt, steeds vaker
Als je de liefde in je hart leert kennen
Er voor gaat, zonder weg te rennen

Eigenlijk is ons hart de weg van de waker
De waker die ons de juiste weg laat lopen
Alles bij elkaar zijn wij het leven, de uitdager