Verweerde boomstam.
Afgezaagd , vergeten liggend
verworden tot een stil verhaal
van ringen die de jaren telden
spreekt deze boomstam eigen taal.
Wil als een schilderij bekoren
in kleur , ’t verweerde, eigen beeld
hoe is onnuts zich kan ontplooien
en nu volmaakt de aandacht steelt.
Weerbarstig in een web geweven
tot een verhaal van iedereen
kleurend in ouderdom van dagen
gelouterd als de hardste steen.
Zij brokkelt af in tere tinten
waaruit het leven langzaam dooft
maar in ’t vergaan volop blijft boeien
een schoonheid die niemand ontrooft.
Vol wonder blijf ik naar haar staren
haar beeld’nis toont iets van de kracht
die haar eens volop hier deed tronen
nog iets weerspiegelt van die macht.
th