Ik kan het niet meer,
leven met al die onzekerheid
Is er een toekomst voor ons
of raak ik je toch nog aan een ander kwijt?


Ik weet nog hoe het begon,
hoe ik je op mijn werk leerde kennen
Ik vond je maar een vreemde vogel
maar begon langzaam steeds meer aan jou te wennen


We bleken dezelfde humor te hebben
en staan op gelijke manier in het leven
genieten van de dingen die je overkomen
want er is nog zoveel meer te beleven.


T klikte duidelijk wederzijds
waarna je aan een versier offensief begon
Heel geraffineerd stapje voor stapje
tot ik het zelf niet meer ontkennen kon


Ik ben verliefd op je geworden,
Een gouden toekomst samen in t verschiet,
Eerst nog even 3 weken appart vakantievieren,
maar we hadden nog tijd genoeg samen, dus dat hinderde niet.


Ik heb in mijn vakantie alles afgesloten
zodat ik me helemaal op jou kon gaan richten
ervan overtuigd dat na je vakantie
wij al snel officieel voor elkaar zouden zwichten.


Maar alles was anders,
jij was jezelf niet meer
Wat is er (in/na) die vakantie toch allemaal gebeurd
dat vraag ik mezelf keer op keer


Ben je je grote liefde daar tegen gekomen?
Of loop je echt tegen een werk achterstand aan?
Alsjeblieft haal me uit deze onzekerheid
dan weet ik of ik zonder jou verder moet gaan!


Het zou me breken,
omdat ik echt hard voor je gevallen ben.
Ik zou aan mezelf gaan twijfelen,
omdat dan wel weer blijkt dat ik je helemaal niet ken.


Een deel van me zou het ook niet begrijpen,
Je hebt zoveel moeite voor me gedaan,
stapje voor stapje mijn muren weg gebroken,
en dan laat je me nu gekwetst en alleen door het leven gaan?