Schuld.

Een blijk van vertrouwen.

Excessief profiteren, aan leren ontbreekt behoefte,
besmet is ethiek, dood & doodziek.

Er schuilt zo hier en daar, een sprankeling zonneklaar,
in al haar doen, in goed fatsoen,
realisme en een zoen, daar ik nog immer hoop.

Waan ideeën in doorzon zithoek, vloekend met de tapijten.
Geitenwol op Scandinavisch hardhout, stout maar verantwoord.
Onverstoord kannibalisme, opportunisme verwelkomt.

Er kringelt hoog bezoek, vanuit de hoek langs de vensterbanken.
Slank en niet aflatend aangeschoten, mijn noten op haar zang,
langzaam en lang als haardvuur, nooit bang.

Een illusierijke projectie, affectie bezwangert achteloos zelfbeklag.
Gezag gezapig nutteloos betutteld.


Wellicht kan het met minder woorden
boeit het ook niet iedereen
mocht U straks dan wel begrijpen
ben ik niet meer alleen.

Synthetic Therapy @ 2010