Elke dag als ik voorbij jou loop
ik je aankijk en bewonder
zit ik opnieuw in een sterke knoop
want ik zie dan steeds dat ene wonder.
Iets onmogelijk, zo onvoorstelbaar
nog nooit eerder gezien
maar toch ondoordringbaar
en verdergaand zonder inzien.
Ik ga door zonder een woord te ontslaan
met spijt zakt mijn hoofd
net een fout begaan
eerst zichzelf dat beloofd.
Liefde voor jou ongehoord
kwetsende woorden uit de lippen gecamoufleerd voor jou hart
hopend voor jou toch dodend als een moord
helemaal verwart.
Misschien ooit vechtend voor jou, met de woorden ik hou van jou