Gastvrij en vergevingsgezind
als ik ben werd hij uitgenodigd voor een vriendschappelijk
thuisdinertje. Netjes geschoren kwam hij binnen, een plaatje om te zien,
wat is er toch ooit fout gegaan?
De gerechten waren om te
smikkelen al zeg ik het zelf, `k had er mijn best op gedaan, wetende dat
hij van lekker eten houdt, amuze, voorgerecht, hoofdgerecht en een
dessert.
Hij zou een fles wijn ontkurken, wat bleef hij toch lang
in de keuken hannesen, opeens wist ik het weer, hij zou me een oor
aannaaien, ik ging onderzoeken wat hij me mogelijk geflikt kon hebben en
ja hoor, absoluut respectloos, de zoveelste keer, nu weet ik weer wat
er ooit fout ging.
Kwaad, zo kwaad, ik moest iets terugdoen, maar wat? Eureka, het keukenmes lag klaar, zachtjes zei ik; "schatje?"
Hij
draaide zijn hoofd en tjak! Een oor eraf, de rechter. Hij voelde met
één hand wat de schade was, zo kon ik chop..de andere er ook afhakken,
ziezo..dat was gedaan.
Van de Kerst had ik nog een zakje
tafeldecoratie overgehouden, glittersterretjes, erg schitterend, die
strooide ik op de bodem van het jampotje, zette zijn oren er rechtop in
en vulde het aan met sterk water, deksel erop en klaar.
Het
heeft een fijn plekje gekregen op de piano, voordat ik op de kruk
plaatsneem schud ik eerst het potje, de sterretjes dwarrelen dan om zijn
oren, erg leuk, ik ben er stukken beter van gaan spelen.