Hoe heeft het zo ver kunnen komen?
je hebt me hart uit mijn lijf genomen.
Aan jou heb ik mijn hart laten verpanden,
Je pakte mijn vertrouwen en nam het uit handen.
Nu moet ik mijn best doen jou te ontwijken,
Ik wil niks van je horen en niet eens naar je kijken
Ik dacht wij kunnen het samen wel aan,
maar ieder weekend zag ik je weer gaan.
Dat kon niet anders dat weet ik ook best.
Maar het was toch jij en ik tegen de rest.
Je pakte iedere kans als ik even niet keek
Maar iedere keer leverde jij mij weer een streek
Verblind door de liefde bleef ik voor jou stralen,
Negeerde geluiden en ontweek de signalen.
een vreselijk mens moet ik zijn bedacht ik me toen,
na wat jij een me keer op keer aan bleef doen.
Nu weet ik zeker het lag niet aan mij,
al had ik me vergist er was nooit een wij.