toen ik in vage punten
van herkenning mezelf
als kind herontdekte
dat vrij stoeiend
in zompig groene velden
zo heerlijk naar regen rook
doorzag ik
dat toeval
mijn leven herrijkte
Elinora: | Donderdag, september 16, 2010 15:22 |
..als een foto van verleden kan een geur je weer terugbrengen in de tijd Martine..dat is toch fantastisch mooi?? Zo onverwacht een glimp in het verleden..hou vast aan de draad die jouw kindertijd als ballon mee laat varen door je hele verdere leven heen.. liefs Elinora |
|
Quicksilver: | Donderdag, september 16, 2010 15:19 |
bijzonder tedermooi verwoord. blijf het kind in jezelf trouw lieve martine! liefs,dicky |
|
H.J.: | Donderdag, september 16, 2010 13:30 |
niet verliezen dat kind in je he:) heerlijk. liefs H.J. |
|
Anneke Bakker: | Donderdag, september 16, 2010 10:01 |
Met weemoed dierbare herinneringen opsnuiven op het zompige veld brengt je terug naar je kindertijd. Fraai werkje Tine ! Veel liefs Anneke |
|
karinvangelder: | Donderdag, september 16, 2010 09:52 |
dus toeval kan echt bestaan Martine ? heel mooi geschreven. nog een mooie dag ..met liefs x Karin | |
switi lobi: | Donderdag, september 16, 2010 09:46 |
Daar zijn die punten voor lieve Martine. Om ze vol emotie op vervaagde i''s te zetten. Liefs, switi lobi |
|
hiljaa: | Donderdag, september 16, 2010 09:11 |
een knap geheel.... knufleifs--hiljaa-- |
|
spring-in-het-veld: | Donderdag, september 16, 2010 08:07 |
het woord `zompig` past niet in deze context, welk woord het wel moet zijn weet ik ook niet,mogelijk weide, of wijde velden..geen idee, maar zompig voelt zo zo zo zompig ;) groetje sihv |
|
windwhisper: | Donderdag, september 16, 2010 07:10 |
wohhhh een omarming voor deze woorden tjeetje wat een pracht, Martine liefs Cobie kuzzz |
|
Auteur: verhavert | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 16 september 2010 | ||
Thema's: |