in vrede
ik lag te groenen in de zon
de ouderen keken toe
ik lag kapot onder het plafond
van glas en kaarsen aangebrand
men deed maar watten en ik lach te
te groenen in de zon
de ouderen keken toe
ze waren hoger en almachtig
en wij moesten ondergaan
ik lag te groenen en toen
wou ik enkel nog de dood
bevrijd van de misbruikte geest
Reacties op dit gedicht
| littie: | Maandag, september 27, 2010 16:16 |
| nou, trauma''s veroorzaken zulke gevoelens maar de daders staan er gewoonweg nooit bij stil edje, zo gaat dat door en door thx x | |
| zomerkind: | Maandag, september 27, 2010 15:05 |
| das erg als je dat wilt maar ik begrijp je wel het leven valt ook niet mee littie:) gr edje | |
| switi lobi: | Maandag, september 27, 2010 14:50 |
| Dat is geen onbevlekte ontvangenis.. :( Knap neergezet littie. Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: littie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 september 2010 | ||
| Thema's: | ||