onrustig
onrustig loop ik in het rond
waar ik nergens de rust vond
een flatgebouw met veel leven
wat zoveel onrust kan geven
tweehonderd mensen is niet mis
waar dus altijd wel iets is
verbouwen en boren gaat door
irritaties aan ieders gehoor
hoofdpijn is daarom niet raar
en al wat moet ja dat is waar
zelfs de tv is niet te verstaan
toch zal dit door blijven gaan
wel geteld zijn hier 224 mensen
waarvan velen hetzelfde wensen
ben het niet alleen die dit stoort
‘t is iets wat er gewoon bij hoort
verder van veel gemak voorzien
en zo vrij als ‘n vogel bovendien
uiteindelijk ben hier niet alleen
met zo’n 200 mensen om je heen
waar toch bijna niemand je kent
raakt iedereen aan dit alles gewend
na 4 uur zal het weer rustig zijn
als troost een daverende koppijn
Karin
Anneke Bakker: | Zaterdag, oktober 02, 2010 17:49 |
Een rakend gedicht Karin, ik woon in een blok van twee en rondom me heen allemaal jonge mensen met kleine kindjes en elk weekend allemaal barbequen Die lucht is ook niet alles. Ik wens je toch een goed weekend met lieve knuffel Anneke |
|
Elinora: | Vrijdag, oktober 01, 2010 19:56 |
ik woonde als 20jarige in een flat, als ik ''s avonds thuis kwam had ik allemaal etensluchten door elkaar in de kamer via de afzuiger..was gelijk al misselijk daarvan..de bovenbuuf met naaldhakken en een grote bouvier..je moet een hoog tolerantie vermogen hebben, maar omgekeerd lijkt t wel of niemand iets om een anders geeft om een beetje rekening met elkaar te houden, zou toch erg fijn zijn om het elkaar het leven aangenamer te maken heerlijk weekend lieve Karin en beterschap toegewenst! |
|
Jacky Van den Berghe: | Vrijdag, oktober 01, 2010 02:02 |
Je kan je eigen leven niet bepalen en dat is frustrerend. Eindigt in flatneurose, zeker? Vanaf nu de woningen beter isoleren tegen geluid, niet zelf gekozen geluid is schadelijk. Een wasmachine die draait en die met je gedachten gaat lopen, als toetje bij een moment rust! Mocht ook eens belicht worden! Liefs, Jacky |
|
spring-in-het-veld: | Donderdag, september 30, 2010 15:39 |
piano piano he spring, nog 1 toets en er vliegt een baksteen door je ruit, is ook een manier.. mijn concert..ik kreeg er zelf geen hoofdpijn van, uiteindelijk wel toen ik die stoeptegel op mijn kop kreeg, zucht..:D |
|
karinvangelder: | Donderdag, september 30, 2010 15:27 |
leuk he Janny bij mij kwamen de buren vragen of ik nog een uurtje doorging .zou dat nog zo zijn denk jij ? xx K | |
karinvangelder: | Donderdag, september 30, 2010 13:43 |
ook ik had een ''rijtjeshuis'' Janny..je moet het treffen met buren dat is overal . hier heb je een ongelofelijke vrijheid behalve werkzaamheden die moeten gebeuren dan in mijn vorige huis was het ook niet altijd rozengeur en maneschijn hoor toen werd nog wel gewaardeerd als ik piano zat te spelen ook dat hoef je nu nergens meer te doen denk ik liefs van mij x Karin | |
*..stik..*: | Donderdag, september 30, 2010 13:33 |
:) | |
Elenore De Groote: | Donderdag, september 30, 2010 13:22 |
Ja, in een flatgebouw of een woonst die je deelt, heb je wel wat last van lawaai, maar je voelt je toch verbonden met de andere mensen op een of andere manier. Leuk gebracht. Liefs, Elenore xxx | |
Auteur: karinvangelder | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 30 september 2010 | ||
Thema's: |