Antonie Kamerling

   hoe wanhopig moet een mens zijn

   om niet meer verder te willen leven

  hoe diep maar vooral hoe zwart

  was eigenlijk jouw innerlijke pijn

  wat heet geluk als je het niet voelt

  en  tijd je ontbreekt om te  beleven

 lieve Antonie  rust nu maar uit

  misschien heb je tè veel gegeven

 roem en succes waren jou gegund

  geluk  leek zo op het oog ideaal

 jij verlangde rust en koos hier voor

  verder gaan  had niet meer gekund

  hoe wanhopig moet jij geweest zijn

  eenzaam dit alles alleen te besluiten

  rust zacht Boven wacht jou een ster

    bevrijdt van alle innerlijke pijn

 verslagen van veel bedroefde tranen

 die  vallen nu  jij  heen bent gegaan

 Isa Merlyn jouw Vlinder en ouders

 zonder jou moeten zij verder gaan

                                    rust in vrede AntonieKamerling