landseinde
meanderen langs
forten naar het landseinde
witte kerkje, torens
manshoge dijken waarop
vogels zich laten meevoeren
met de wind van de overzijde
een veerboot voegt zich bij het zusterschip
aan de overzijde waar het gele zand schittert
een regenboog wil zich net niet ontvouwen
wind jaagt mij voort tot het landseinde dat
er niet is, ook al ga jij met me mee, trouwe
vader ongezien, er zijn alleen maar rondingen
wandelen op de wind het land waar ik ben
het land aan de overzijde waar je naar mij wuift
grote wieken vangen altijddurende energie op
langs landerijen en weilanden ga ik terug
naar de plek waar ik hoor te zijn
batterij opgeladen voor het komende
24OKT2010 2030
Reacties op dit gedicht
| pantarhei: | Zondag, oktober 24, 2010 23:58 |
| Heerlijk. Ik wil daar vandaag nog wel naartoe. liefs, pantarhei |
|
| wel alle muchooos: | Zondag, oktober 24, 2010 22:56 |
| graag gelezen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wileo | 
|
|
| Gecontroleerd door: benjamin | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2010 | ||
| Thema's: | ||