god kent zijn dagloners
omlijnd door wraking
van mederechters ben ik
de hoop van zweefvliegers
en de knopen in het weefgetouw
***
de bron van het kind zijn stem
gekozen om woorden die spaken van trouw
ineengestrengeld, slecht het kussen was schijn
het gesteggel van woorden, bang voor
hoop die vrees kwam brengen, de bedstede
was naakt van kleding
het loof diende te worden geplukt
het hart leeg van geduld met overvolle kamers
waar gezeten dient te worden op een ietwat gelukwindwhisper: | Zondag, oktober 31, 2010 17:54 |
nadenkend gelezen elze echte pure poezie elders een dikke negen lieve groet Cobie kuzzz |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 31 oktober 2010 | ||
Thema's: |