Een zucht van het einde dat met
asymptotische precisie nooit dichter
dan gisteren leek te komen vervulde ik
alle wensen om toch maar te behagen.
Zelfs het onmogelijke kon je vragen
opdat ik mezelf zou wentelen in
de arrogantie van zelfopoffering
die het slavenhoofd de leiding geeft.
Maar wegcijferen is voorbijgestreeft
als geen rekenschap gegeven wordt
aan een lid van generatie X, waar niks
zo belangrijk is als woord en engagement.
En zo liep de emmer over, ondanks het lek
van loyauteit op de bodem van ambitie,
en zoek ik me een weg waar ellebogen
slechts in het ijle gaten slaan.