beeldenstorm in mijn hoofd overstemt geluidik zie je praten maar voel je zoenenonbestemd en chaos alom, in mijn thuisniets onaangeraakt, aan alles kleeft de zondevan liefde die geen liefde wasen praatte ik over houden van dan versprak ik meof verslikte jij je in mijn wil, en tochik wilde niet zoveel, enkel joumijn hart klopt nog jouw ritme en slaat zijn slagin slapeloze nachten, zelfs dat verandert nietik droom herinneringen tegen wil en dankmet dezelfde volharding als jij me eigen maaktekeer je je nu van me af, ik ontkleede je woordenen wat was je lelijk naakt nu ik niet langer zagmet ogen vol liefde maar in wetendat je niets van me hield, of ooit houden zal
Kimrc: | Zondag, december 12, 2010 19:57 |
dees flowt echt goed... hopelijk voel je je wel ok nu? alweer tijdje geleden gekletst! maar mooi om te lezen dat je nog steeds schrijft! xx kim | |
missme: | Dinsdag, november 23, 2010 16:31 |
;) |
|
L.Bert: | Dinsdag, november 23, 2010 16:01 |
ver, ver weg lees ik het verdriet en huil ik om wat hij niet gaf en jij niet voelde. | |
Quando: | Maandag, november 22, 2010 03:30 |
Dan zijn ze lelijk. Zelfs als ze dat niet zijn moeten we dat zo zien. Het zuigt. Waarom komen bij de juiste keuzes nooit de juiste gevoelens erbij hm? Zodat je in ieder geval het idee hebt dat je iets goeds doet. Bla. Het is te laat. Slaap lekker! |
|
entropy: | Maandag, november 22, 2010 00:25 |
Onontkoombaar gedicht. Sterkte. | |
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 21 november 2010 | ||
Thema's: |