Zoveel mensen om me heen,
Toch voel ik me zo akelig alleen.
Iedereen ziet me lachen,
Ze weten niet dat er een storm staat te wachten.
Ik sta weer eens op ontploffen,
Het heeft me hart weer eens getroffen.
Deze keer voel ik me zo bang,
Hou ik het nog wel in bedwang?!
Ik probeer zijn plaats te vervangen,
Het gaat niet met al het verlangen.
We zeiden dat we onze eigen weg zouden gaan,
Alleen besefte ik dat ik niet zonder jou wil bestaan.
Ik hou niet van jou met me hart,
Want dat is maar een kwart.
Ik hou van jou met heel me ziel,
Daarom ben ik nu zo fragiel.