Borderline is soms de ene minuut me gelukkig voelen, intens tevreden zijn, dan weer die onrust, angst en intense verdriet.

Straffen moet ik, pijn voelen, ik voel niet, ik besta niet, ik ben niet!

Borderline is 'laat me met rust', 'rot op', en tegelijk 'bel me', 'hou van me' en 'geef om me'.

Borderline is niets kunnen beloven, 'ik bel je morgen' zei ik net tegen iemand, maar misschien wil ik morgen wel niemand spreken!

Borderline is niet durven dromen, aan niks durven beginnen, ik kan niet garanderen dat ik het volhoud, zelfs niet een week.

Borderline is telkens maar uitleggen, verdedigen en schaamte.

Borderline is het verlangen naar chaos en het tegelijk haten!

Borderline is ontzichtbare pijn, dag in dag uit.

Borderline is denken 'jaja het zal wel, wat moet je van me' als je een glimlach ontvangt.

Borderline is terugtrekken bij het eerste vermoedden van verraad.

Borderline is angst.

Borderline is altijd zoeken naar prikkels, ruzie, liefde, alles wat me raakt en het vervolgens niet aankunnen.

Borderline is 'red me', 'neem de verantwoording over' en 'blijf van me af, ga weg' in een zin.

Borderline maakt eenzaam en rijk tegelijk.

Borderline maakt me stuk en heelt me.

Borderline... Ik heb het, haat het en omarm het.

Borderline, dat heb ik!