Ik zonder me af, tranen elk iets afzonderlijk dragend, rollen over mijn wang
Zoals ik me veilig voelde en verbonden, voel ik me nu verward en verloren
Dezelfde mond die me kuste, verleid me nu en lokt me uit te dansen
Een dans waarvan ik de routine te goed ken..
De jas van de rol van het slachtoffer, die past me niet meer
Ik wil die muren niet meer, om me beschermt te voelen
Dan loop ik liever weg naar dat wat me gedragen heeft
En dat wat me zal blijven dragen, daar waar ik mezelf kan zijn
Niet op mijn hoede hoef te zijn, ook al is het zo vertrouwd gevoel
Vandaag heb ik een keuze
Ik probeer het te plaatsen en kan hem alleen liefhebben
Hoe kan ik boos zijn op iemand die niet bewust is
Wanhopig, bang en ziek
Al dat heeft me ooit toch ook getekend
Mijn ziel behuisd, mijn hoofd bewoond
Een uitnodiging naar mij, een kans voor groei
De rol van een van mijn leraren was voor hem weggelegd
Ook al zie ik deze nu niet en is alles troebel
Alles wat het nodig heeft is tijd
De donkere mantel van bitterheid heeft geen schaduw geworpen
Ik ben dankbaar dat ik leef
Toen ik koos voor herstel koos ik om niet langer mezelf te ontkennen
en daarom laat ik los zodat ik hem en mij niet langer pijnig
Ook dat is een keuze
Het stoppen van groei van mezelf of iemand anders,
Dat is iets waar ik nooit aan wil bijdragen..
Alleen als ik plaats vrij maak
Kan er iets nieuws binnenstromen
Mocht er ooit nog een dans komen
Zal het een dans zijn van liefde , zuiver en oprechtheid
Ik beoefen hem elke dag zodat ik zijn routine kan leren
De Jukebox die mijn hele leven dezelfde nummers speelde
Krijgt elke dag een nieuw liedje
Voor een nieuw leven, een ander repertoire
Hoe kan ik anders dan dankbaar zijn voor alle ervaringen
En hem...ik zal hem licht blijven sturen in de nacht
Hem zien in gedachten, stralend en gezond
Omringd door liefde, beschermt en veilig..