De grijze massa ontwaakt; dit is niet het geluid van mijn
wekker

en tegen de tijd dat ik de groene knop op het telefoontoestel gevonden heb

is het stil aan de andere kant van de lijn, nog vloekende verbind ik

deze stilte door aan mijn collega voor wie de dag ook mag beginnen.

Na een poging tot links kijken kraak ik de nek op rechts
waarop

ik begin te huilen als een kind die zijn ijs heeft laten vallen,
het ijs is gevallen. –Tussen slot en sleutel die de toegang
stokt

en waarop de motor stopt. Vier uren en nog geen seconde verder.