De erfenis…
Mijn zwarte gedachten werden me aangeboden
door een duivel met vleugels van rood vuur.
Ik voelde me verloren in zijn zoektocht,
ja zelfs in zijn melodramatische bestaan.
Op dat moment was ik waarschijnlijk eenzaam.
Zoals de verlaten straten kort voor het begin
van een winterse week, de ijzige kou.
Kon me enkel nog verwarmen aan de waanzin.
Nu luister ik naar het leven zonder schaamte
en dans de dans der dwazen over vervloekte tijden heen.
Ik ben niet geworden wie jij wou dat ik kon zijn,
besmet met zelfbeklag en niet nader te noemen pijn.
Een soldaat met een gespleten tong, onder invloed
op vlucht voor de herinnering aan vroeger.
Een man zonder verlangens aan het einde van zijn latijn,
te oud om nog in engelen te geloven…
esteban 27 December 2010